حانیه اسدی

نگاهت مثل احمد شاه بعد از آخرین بوسه 

شبیه آدمی خود خواه بعد از آخرین بوسه 

مرا وقتی که بوسیدی درست آن روز فهمیدم

جدایی می‌رسد آنگاه بعد از آخرین بوسه 

پشیمان میشوی حالا چرا دیگر از این کارت؟

پشیمانی ندارد راه بعد از آخرین بوسه 

شب سردِ زمستان و من و گرمیِ آغوشت.

به یاد برف بهمن ماه بعد از آخرین بوسه 

فراری بوده ای از من همیشه هر کجا بودم 

من و هم صحبتی با چاه بعد از آخرین بوسه 

نمی‌خواهد دلم چیزی به جز لب های شیرینت 

فرار از درس و دانشگاه بعد از آخرین بوسه 

برایت این غزل گفتم که شاید باز میگردی 

نمی‌خواهی دل جانکاه بعد از آخرین بوسه

حانیه اسدی